Ευλαβικά κλίνει το γόνυ σήμερα ο Ελληνισμός στη θυσία εκατοντάδων χιλιάδων Ποντίων που μαρτύρησαν από τις ορδές του Κεμάλ και των Νεότουρκων, στο μεγάλο διωγμό και τη Γενοκτονία της Ρωμιοσύνης έναν αιώνα πριν. Η μνήμη και η προσευχή μας στρέφεται σήμερα στις εκατοντάδες χιλιάδες μανάδες, παιδιά, γέροντες και αμάχους από την Τραπεζούντα, την Σαμψούντα, την Αργυρούπολη, την Κερασούντα, την Αμάσεια και τις άλλες περιοχές του Πόντου, που μαρτύρησαν άταφοι, συρόμενοι από τα στίφη ενός υπάνθρωπου παραληρήματος του τουρκικού σωβινισμού, που αποτέλεσε καθοδηγητή των ολοκληρωτικών λύσεων των Ναζί ενάντια στον εβραϊκό λαό στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.: «Οι Τούρκοι εκτόπιζαν και εξόριζαν τους Έλληνες μέσα στην βαρύτερη κακοκαιρία, χωρίς να τους επιτρέψουν να παραλάβουν ούτε τρόφιμα, ούτε στρώματα. Τα κυβερνητικά όργανα που συνόδευαν τους εκτοπισμένους δεν επέτρεπαν στα θύματά τους να σταθμεύουν σε κατοικημένα μέρη, αλλά μόνο σε μέρη έρημα και εκτεθειμένα στις χειμερινές συνθήκες…
Δεν επέτρεπαν για κανένα λόγο να…
δώσουν βοήθεια στους γέρους γονείς ή στα ανήλικα παιδιά και στους αρρώστους, οι οποίοι εγκαταλείπονταν στα φαράγγια και στα δάση και πέθαιναν από την πείνα ή αποτελειώνονταν από την λόγχη των Τούρκων. …». Αυτή είναι η σκληρή, μαρτυρική και απόλυτη πραγματικότητα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού και όχι ο «συνωστισμός των Ελλήνων στη Σμύρνη» που άθλια προπαγάνδισαν οι γνωστοί αντεθνικοί κύκλοι μιας επίπλαστης αριστεροφροσύνης. Χρέος και καθήκον της Ελληνικής Πολιτείας να σταθεί αρωγός χρηματοδοτώντας την επιστημονική-ιστορική έρευνα των Ελληνικών Πανεπιστημίων και Ερευνητικών Ινστιτούτων της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού , προβάλλοντάς την στα μεγάλα διεθνή φόρα και τους λαούς της γης. Χρέος της Ελληνικής Πολιτείας να καθιερώσει την 19η Μαΐου ως επίσημη αργία της χώρας, όπως κάνει το Εβραϊκό και το Αρμενικό κράτος για τις δικές τους γενοκτονίες. Χρέος της Ελληνικής Πολιτείας η διεθνής εκστρατεία αναγνώρισης της Ποντιακής Γενοκτονίας από τον πολιτισμένο κόσμο. Δικό μας χρέος των Ελλήνων Ποντίων της δεύτερης, τρίτης και τέταρτης γενιάς να κρατήσουμε αναμμένη τη φλόγα της μνήμης των προγονικών βωμών και εστιών. Δεν λησμονάμε, δεν ξεχνάμε. Σε τούτες τις δύσκολες εθνικές στιγμές, όπου περίσσεψε ο λαϊκισμός και η ψευδεπίγραφη προοδευτικότητα, χρέος όλων μας είναι να αντισταθούμε σε αυτούς που εξέθρεψαν τον «συνωστισμό στη Σμύρνη» , την υπερψήφιση του σχεδίου Ανάν και της πολιτικής και ιστορικής παραχάραξης της Μακεδονίας μας, που τόσο στοργικά δέχθηκε το 1922 τον Ποντιακό Ελληνισμό.
«Η Ρωμανία κι αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο»
Λάζαρος Τσαβδαρίδης 19η Μαΐου 2012