Κάποτε είχε γραφεί σε ευρωπαϊκή εφημερίδα πως οι ηγέτες στην Ευρώπη είναι “παιδάκια”. Δυστυχώς όσο πάει και επιβεβαιώνεται η εφημερίδα, αφού πλέον είναι εμφανές ότι ωσάν τέτοια συμπεριφέρονται (στην Ελλάδα) και σαν τέτοια άγονται και φέρονται (στην Ευρώπη).
Όσο σκληρό ή παράλογο και αν αυτό ακούγεται, αυτό ακριβώς συμβαίνει: στην Ελλάδα ο καθένας παίζει, τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται σε σταυροδρόμι το οποίο οδηγεί ούτως ή άλλως σε μια επώδυνη περίοδο. Με ή χωρίς ευρώ, εντός ή εκτός ΕΕ, τη στιγμή αυτή απαιτούνται αποφάσεις που θα μας πάνε μπροστά, που θα οδηγήσουν τη χώρα στα επόμενα χρόνια. Και αντί να πάρουν αποφάσεις αυτοί…
κάθονται και ασχολούνται για το αν θα υπάρξει Κυβέρνηση πολιτικών ή τεχνοκρατών, αν θα “βολέψει” (και ποιους τελικά;;) η διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ, αν θα πάμε σε εκλογές ή όχι. Αντί να βγουν, να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και να πουν προς πάσα κατεύθυνση (στο εσωτερικό και στο εξωτερικό) πως “ένα και ένα κάνουν δύο”, πως “αυτή είναι η θέση μου ως Παπανδρέου, ως Σαμαρά, ως Παπαρήγα, ως Κατζαφέρη” κλπ κλπ, κάθονται και παίζουν μικροπολιτικά παιχνίδια βαλκανικής έμπνευσης και εκτέλεσης – τη στιγμή που άπαντες στην Ευρώπη ωρύονται για το πρωτοφανές χάος στην ελληνική πολιτική σκηνή. Και κάπου έχουν δίκιο οι ξένοι: χάος και ασυνεννοησία τη στιγμή της κρίσης.
Από την άλλη οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Πολύ λίγοι για την περίσταση, άγονται και φέρονται από τις τράπεζες που με σαφήνεια και συνέπεια υπηρετούν. Άλλωστε το είπε και ο Ολλανδός πρωθυπουργός” μας ενδιαφέρει το ευρώ”. Ξεκάθαρα. Τι “Ευρώπη των λαών” και κουραφέξαλα!! “Ευρώπη των τραπεζών” είναι το οικοδόμημα, από το 1992 και μετά. Και οι περισσότεροι από τους Ευρωπαίους ήταν στελέχη των τραπεζών και των οίκων αξιολογήσεων. Και είναι φανερό ποιου τα συμφέροντα εξυπηρετούν.
Όλα τα άλλα είναι απλά οδοντόκρεμες. Ξεκάθαρα! Και ο Θεός να βάλει το χέρι του, να βγει από την κρίση με ηρεμία κοινωνική και οικονομική όχι μόνο η χώρα μας αλλά ολόκληρη η ευρωπαϊκή ήπειρος…