Τίποτε το νέο, μια από τα ίδια (ίσως και χειρότερα…)

Ουδέν νεώτερο!!
Με μόνη διαφορά τα εγκαίνια από τον υπουργό ανάπτυξης και τις δηλώσεις ορισμένων υπουργών (οι οποίοι είχαν την περισσότερη πλάκα από όλους, αφού όταν τους ρωτούσαν για τις διαδηλώσεις και για τα επεισόδια έξω στη ΧΑΝΘ, αυτοί δεν απαντούσαν – ή έλεγαν “όπως βλέπετε, εδώ δεν γίνονται επεισόδια” ή η άλλη απαντηση πως “η πόλη 15 χρόνια τώρα ζει τέτοια πράγματα“).

Στην ομιλία του ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε έμμεσα πλην σαφώς και νέες θυσίες – από έναν λαό τον οποίο όλες οι κυβερνήσεις στίβουν σαν λεμόνι, ειδικά δε τον τελευταίο καιρό – και είπε πως η Ελλάδα θα φτάσει μέχρι το τέλος. Συγκεκριμένα ανέφερε μεταξύ άλλων πως “…θα λάβουμε και όποιες άλλες αποφάσεις πρέπει, θα κάνουμε ότι χρειαστεί για να σταθεί όρθια η χώρα.” Τι μπορεί να σημαίνει αυτό θα το μάθουμε μέσα στο φθινόπωρο. Όπως επίσης στο χειμώνα που έρχεται θα μάθουμε αν τελικά σταθούν όρθιοι οι πολίτες αυτού του τόπου, στην περίπτωση που διατηρηθούν οι ίδιοι ρυθμοί δανεισμού, φόρων, πιέσεων του κόσμου στα εργασιακά.
Κατά τα άλλα….
δεν ακούσαμε και τίποτε νέο, παρά μόνο τα ίδια και τα ίδια, με αναφορά στους… πρώην κυβερνώντες, όπως γίνεται κάθε φορά (αλλά και με “αίτημα” προς τις τράπεζες να στηρίξουν τον Έλληνα πολίτη, αντί να τις πιάσει από το λαιμό και να τις επαναφέρει στην τάξη, ώστε να μη λειτουργούν ως νόμιμοι τοκογλύφοι).

Α, ξεκινάμε και έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στο Ιόνιο και στη νότια της Κρήτης (για Αιγαίο μούγγα στη στρούγκα, όπως γίνεται από το 1974 και μετά – δεν είναι φταίξιμο του Παπανδρέου αυτό είναι η αλήθεια).
Επίσης ο Πρωθυπουργός είπε πως δεν θα πρέπει να μείνει ούτε μια οικογένεια χωρίς να υπάρχει έστω και ένας εργαζόμενος σε αυτή. Εγώ θυμάμαι πως οι Κυβερνήσεις θα πρέπει να τρέχουν για το αντίθετο, δηλαδή να ΜΗΝ υπάρχει ούτε ένας άνεργος σε κάθε οικογένεια (ουτοπικό θα μου πείτε, αλλά αυτό δεν θα πρέπει να είναι το θεμιτό; Δηλαδή με τον έναν εργαζόμενο σε κάθε οικογένεια, θα πρέπει να λέμε και ευχαριστώ;;)

Η κυβέρνηση λοιπόν στο δικό της ρυθμό, η ΝΔ να είναι ικανοποιημένη με τις δημοσκοπήσεις που τη φέρνουν πρώτη (άσχετα αν στην ουσία ούτε από εκεί ακούμε κάτι νέο και πραγματικά ρεαλιστικό), η “αριστερά” κλεισμένη στα δικά της (άτολμη όπως πάντα και με διάθεση για φιλοσοφικές συζητήσεις για τα τεκταινόμενα αλλά μέχρι εκεί), το ΚΚΕ να είναι κλεισμένο στον εαυτό του (και να το παίζει προστάτης των εργαζομένων, πλην αυτών που εργάζονταν στην Τυποεκδοτική), και τέλος το υπόλοιπο πολιτικό φάσμα να προσπαθεί να μπει στη Βουλή.

Αυτό είναι το ζόρι τους, όλων: η πολιτική επιβίωση με κάθε κόστος. Και ζητούν συνεχώς εκλογές, λες και μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση (αυτοί, αυτοί που μας οδήγησαν στο γκρεμό και στο οικονομικό χάος)! Αφού μπορούν σήμερα, τότε τι έκαναν τόοοοοσα χρόνια; Μας δούλευαν ψιλό γαζί ή είδαν το φως ξαφνικά;

Για το κόστος που πληρώνει καθημερινά η κοινωνία καθώς και για την επιβίωση της χώρας (χωρίς να σκύβει το κεφάλι και να είναι ο καρπαζοεισπράκτορας της Ευρώπης και ο χώρος πειραμάτων του κάθε ΔΝΤ) δεν φαίνεται δυστυχώς να ενδιαφέρεται κανείς τους….

σημείωση: σήμερα μάθαμε – από κορυφαίο υπουργό – πως το φούντο το λένε επίσης και “περιδίνηση”!