Τελικά στην πολιτική τι είναι σημαντικότερο;
Το λεγόμενο “timing” (δηλαδή το να βρίσκεσαι στο σωστό τόπο, κατά τον σωστό χρόνο και να κάνεις τις σωστές ενέργειες) και η συνέπεια μεταξύ λόγων και πράξεων που θα φέρουν σίγουρα το επιθυμητό αποτέλεσμα;
Ή μήπως μόνο το αποτέλεσμα ως γεγονός, το οποίο θα έρθει με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη και αθέμιτο ή από …σπόντα, αλλά μέχρι να σου “βγει” μπορεί και να σε εκθέσει ως άνθρωπο;
Η ερώτηση δύσκολη, αφού όλοι (είτε αυτοί που είναι πολιτικοί, είτε εμείς που είμαστε πολίτες) κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος.
Οι προθέσεις, όσο καλές ή πονηρές και αν είναι, δεν είναι ποτέ αρκετές ώστε να φέρουν το ζητούμενο. Γιατί είναι αμέτρητες οι φορές που…
…κάποιος κάνει τα πάντα σωστά – όπως δηλαδή πρέπει να γίνουν – αλλά συμβαίνει να υστερεί στο χρόνο εκτέλεσης. Οπότε το αποτέλεσμα που θα λάβει/θα λάβουμε δεν θα είναι το επιθυμητό, αλλά κάτι κατώτερο από αυτό, ίσως κάτι κατώτερο των περιστάσεων.
Το ζητούμενο πλέον (σε οποιοδήποτε επίπεδο και αν κινούνται και αναπτύσσουν την δραστηριότητά τους οι πολιτικοί μας) δεν είναι απλά και μόνο η επίτευξη του στόχου. Γιατί σίγουρα “ο σκοπός ΔΕΝ αγιάζει τα μέσα”. Αυτό που πρέπει να προέχει για τους πολιτικούς μας είναι να διαθέτουν οξυδέρκεια, γνώση του σημείου μέχρι το οποίο μπορούν να φτάσουν οι δυνατότητές τους και φυσικά διάθεση αναγνώρισης των λαθών τους, την ανεπάρκειας τους ορισμένες φορές (κανείς μας, σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, δεν ήταν και δεν είναι ικανός να τα κάνει όλα σωστά και μόνος του!!) και φυσικά διάθεση για ανάληψη των ευθυνών που τους αναλογούν.
Γιατί το αποτέλεσμα μπορεί επηρεάζει άμεσα τις ζωές πολλών ή λίγων (δεν έχει σημασία ο αριθμός των “θιγόμενων”), οπότε είναι μεγάλη υπόθεση να μπορείς να πεις κάποτε και ένα “έκανα λάθος” και να αναλάβεις τις ευθύνες που σου αναλογούν, αποδεχόμενος ταυτόχρονα την κριτική και τις συνέπειες, βάζοντας έναν φραγμό στην τάση να προσπαθείς να μείνεις πάντοτε στο απυρόβλητο.