Άρθρο του Ν. ΜπρουσκέληΑν το μνημόνιο που εφαρμόστηκε πέρυσι οφειλόταν σχεδόν αποκλειστικά στην εγκληματική διακυβέρνηση του τόπου από την Ν.Δ. , δεν νομίζω να αμφιβάλλουν πολλοί στο ότι το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα οφείλεται αποκλειστικά στα λάθη της τωρινής Κυβέρνησης και κυρίως στα λάθη του Υπουργείου Οικονομικών.
Πως μπορούν να κατέβουν αμάσητα όλα αυτά τα οποία θέλει να εφαρμόσει η Κυβέρνηση στα πλαίσια του Μεσοπρόθεσμου; Ελάττωση του αφορολόγητου που θα οδηγήσει…
…σε αύξηση του φόρου σε όλους τους πολίτες, νέοι φόροι στην κατανάλωση, αύξηση του πετρελαίου θέρμανσης, αύξηση αντικειμενικών αξιών, αύξηση τελών κυκλοφορίας, απολύσεις σε Δημόσιο- ΔΕΚΟ, πρόσθεση ΛΑΦΚΑ σε μισθούς και συντάξεις, συνειδητή μείωση αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα, μείωση κατά 500εκ. ευρώ στο πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων κτλ.
Μαζί με όλα αυτά προβλέπεται η άτυπη αλλά ουσιαστική επιτροπεία των Υπουργείων και κυρίως της Οικονομικής πολιτικής. Κι αυτό γιατί όπως λέγεται, στην Ε.Ε. έχουν αντιληφθεί πλέον ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει ισχυρά πελατειακά χαρακτηριστικά.
Σ όλο αυτό το εκρηκτικό κοκτέιλ προστίθεται η κοινωνική οργή που εκφράζεται με μαζικές συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων Πολιτών. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που στην πραγματικότητα τροφοδοτείται από το εν εξελίξει ντόπιο οικονομικό κραχ και που κοινός παρονομαστής του είναι η απέχθεια και η εναντίωση σε ένα πολιτικό σύστημα που βούλιαξε στην διαφθορά και στην διαπλοκή. Και είναι βέβαια αλήθεια, ότι για την σημερινή απαξίωση του συστήματος ευθύνονται πρωτίστως οι ίδιοι οι ταγοί του.
Στην Δημοκρατία οι δημόσιες ελευθερίες συνεπάγονται υπευθυνότητα. Το να είναι κανείς υπεύθυνος σημαίνει να είναι ικανός να απαντάει γι αυτό που έχει κάνει. Ακόμα κι αν κάποιος πιστεύει πως έχει καλά επιχειρήματα , πρέπει να είναι διατεθειμένος να ακούσει και τα επιχειρήματα των άλλων, χωρίς να περιχαρακωθεί μέχρι θανάτου στα δικά του. Το αντίθετο οδηγεί στην τραγωδία ή στην τρέλα. Η ανευθυνότητα στην χώρα είναι χαρακτηριστική, γιατί σχεδόν ποτέ κανείς δεν παραιτείται , ούτε για την πολιτική διαφθορά ούτε για την κυβερνητική ανεπάρκεια ούτε για πολύ σοβαρά λάθη που πρέπει να πληρώσουν οι πολίτες από την τσέπη τους, ούτε για την κραυγαλέα ανικανότητα τους να περιορίσουν τα προβλήματα που είχαν υποσχεθεί να επιλύσουν.
Η κυβερνητική ανευθυνότητα σήμερα αρχίζει να συμπληρώνεται από τον φανατισμό. Αρνείται να δώσει εξηγήσεις, διακηρύττει την δική της αλήθεια και δεν κατανοεί άλλους συλλογισμούς. Καθώς πιστεύει ότι αυτό ενσαρκώνει τον ορθό δρόμο χωρίς καμία αμφιβολία, όσοι διαφωνούν μαζί της είτε υποκινούνται από ποταπά πάθη και βρόμικα συμφέροντα είτε είναι τυφλωμένοι από κάποιο δαίμονα που δεν τους αφήνει να δουν το φως.
Και βέβαια το μοντέλο κυβερνητικής ανευθυνότητας συμπληρώνεται με εκείνους που θεωρούν ότι δεν οφείλουν να λογοδοτήσουν σε κανέναν και για τίποτα, γιατί η κυβέρνηση είναι αυτή που οφείλει να επιλύει τα πάντα.
Στην δημοκρατική κοινωνία οι πολίτες μπορούμε και οφείλουμε να διεκδικούμε τα δικαιώματα μας, που είναι και υποχρέωση μας, δηλαδή να παρεμβαίνουμε, να επιβλέπουμε, να συντρέχουμε όταν το κρίνουμε σκόπιμο. Αυτό κάνουν οι Αγανακτισμένοι και για όλα τα προαναφερθέντα κατεβαίνουν στις πλατείες της χώρας. Σκληρή ήταν και η κριτική που ασκήθηκε και στις κομματικές συνελεύσεις του ΠΑΣΟΚ, γιατί εκτός όλων των άλλων, ο χώρος μας έχει χάσει το ιδεολογικό του στίγμα-όχι τώρα, εδώ και χρόνια- και φυσικά την ιδεολογική ηγεμονία, που είχε στην πολιτική ζωή του τόπου παλαιότερα.
Στο οριακό σημείο που βρίσκεται η χώρα σήμερα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι απαιτούνται καθαρές λύσεις. Και καθώς στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, ο μόνος δρόμος είναι η προσφυγή στις κάλπες.