Όσο ο καιρός περνά τόσο γίνεται το εμφανές ένα και μόνο πράγμα: δεν είμαστε και τόσο του καναπέ, όπως κάποιοι ισχυρίζονται κάτω στας Αθήνας, επειδή έτσι τους βολεύει.
Το πρόβλημα στις (μη) αντιδράσεις σε ότι συμβαίνει στην χώρα είναι άλλο: κανείς ορθά και λογικά σκεπτόμενος – πλην των κομματόσκυλων, που πάντα κάτι έχουν να κερδίσουν – δεν γουστάρει τα μεταπολιτευτικά κόμματα!
Επίσης δεν γουστάρει να κάνει οποιαδήποτε κίνηση που θα καπελωθεί από οποιοδήποτε κόμμα ή άλλο πολιτικό ή κοινωνικό φορέα (όπως τους …συνδικαλιστικούς).
Οπότε το πράγμα δεν είναι όπως νομίζουν. Απλά το φθαρμένο πολιτικό προσωπικό των παρελθουσών δεκαετιών, αλλά και οι νεώτεροι σε ηλικία κλώνοι του, δεν μπορεί να εμπνεύσει, να διεγείρει και κυρίως δεν μπορεί να πείσουν ότι θα βοηθήσει να βγούμε από το τέλμα – στο οποίο αυτοί οι πολιτικοί (και εμείς έμμεσα με την ψήφο μας, μην ξεχνιόμαστε) μας έχουν ρίξει!