Ο ένας μετά τον άλλο μπαινοβγαίνουν για να συζητήσουν τι θα κάνει η χώρα ενόψει των ευρωπαϊκών συναντήσεων των τελών του μήνα.
Ο καθένας (του οικοδεσπότη συμπεριλαμβανομένου) τα δικά του και όλοι μαζί διαπιστώνουν, προσφέροντας συναινέσεις με πολλούς αστερίσκους ή μη αποδεχόμενοι τίποτε ζητώντας λύσεις ανέφικτες, λες και είμαστε μόνοι στην “κρίση” που χτυπά τον πλανήτη. Χωρίς πραγματική θέληση (με βάση αυτά που μέχρι τώρα ακούσαμε στα …έκτακτα δελτία ειδήσεων που μας χαλάνε το απόγευμα) για να βρεθεί μια βιώσιμη και προπάντων ευπρεπής λύση για τη χώρα, που να εγγυάται όμως ταυτόχρονα και την διαβίωση των πολιτών της που σήμερα αγωνίζονται για να επιβιώσουν.
Και στο βάθος εκλογές – τα έχουμε πει αυτά εδώ και πολυυυυυύ καιρό – αλλά και η παλιά μας γνώριμη, με την οποία συναλλασσόμασταν έως το 2002.
Το κακό είναι ότι η μεθεπόμενη δήλωση που θα “βγει στον αέρα” μπροστά από το τζάκι της εικόνας στα αριστερά θα είναι πολύ δυσάρεστη.