Η …κρίση έχει φέρει στο απροχώρητο για όλους, ειδικά δε τους μικρούς και μεσαίους επαγγελματίες που βλέπουν το ανύπαρκτο δώρο των εργαζομένων να πηγαίνει – λογικά – στην κάλυψη των βασικών αναγκών τους και όχι σε ψώνια τα οποία μέχρι πριν 2-3 χρόνια χαρακτηρίζονταν “απαραίτητα” ενώ σήμερα “περιττά”.Κάποιοι λοιπόν στην Αθήνα αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν με τον τρόπο τους, αναρτώντας στην είσοδο των καταστημάτων τους αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία στα αριστερά. Πλέον έχουν ξεπεράσει το “σύνδρομο του μαγαζάτορα” (το γνωστό “έχω μαγαζί και δεν κάνει να μιλάω…“) και εκφράζονται με τρόπο που ούτε αποκρύπτει ούτε ωραιοποιεί την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει.
σημείωση: αν ρίξετε μια ματιά στις διαφημίσεις την εποχή αυτή, θα δείτε ότι οι διαφημιστές ζούν ακόμη σε μια άλλη εποχή, ας πούμε στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Τότε που όλοι μας είχαμε γίνει μπρούκληδες με δανεικά λεφτά, χρηματιστές που κονομούσαν “τρελά λεφτά” μέσα σε μια μέρα και όντα για τα οποία η κατανάλωση οποιουδήποτε προϊόντος ήταν αυτοσκοπός και μέσο αυτοεπιβεβαίωσης.