Δεν έχει περάσει πάνω από μήνας από τη μέρα που 
ανέβασα μια ανάρτηση με μια και μόνο εικόνα, αυτή ενός ακροβάτη που προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω σε ένα καλώδιο, κάπου στις Άλπεις.
Κάτι τέτοιο ζούν αυτές τις μέρες οι υποψήφιοι δήμαρχοι σε κάθε μέρος της Ελλάδας.
Άγνωστο πράγμα το καλλικρατικό. Σε terra ignota κινούνται όλοι τους, άσχετα αν θέλουν να παρουσιάζουν προς τα έξω μια εικόνα πλήρους ελέγχου της κατάστασης. Κινούνται σε θολά νερά, ή μάλλον κινούται έξω από τα νερά τους. Είναι πρακτικά αδύνατο να ξέρει ο κάθε υποψήφιος δήμαρχος, όσο “γάτα” και να είναι, τι συμβαίνει σε κάθε μικρό ή μεγάλο χωριό του δήμου τον οποίο σκοπεύει να διοικήσει.
Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα: οι προτιθέμενοι να κατέλθουν στις εκλογές ως υποψήφιοι σύμβουλοι είναι πολλοί. Οι μεταπηδήσεις από τον ένα χώρο στον άλλο το ίδιο. Και οι φήμες οργιάζουν, πολλές φορές αβάσιμα. “Έκλεισε με τον Γκιόνογλου αυτός, κλείδωσε με το Δημητριάδη ο δείνα, με τον Τσιάπλα θα πάει ο τάδε, είδα με τον Αλευρά να μιλάει εκείνος κλπ κλπ κλπ”. Πόσες φορές τα ακούσαμε και τα ακούμε; Ε; Ή μήπως υπερβάλλω;
Αυτό φέρνει γκρίνια, διαμάχες, φασαρίες. Και αυτά με τη σειρά τους φέρνουν φθορά, στους ίδιους τους υποψηφίους (που αρκετές φορές – όχι όλες!! – θέλουν να βοηθήσουν πραγματικά το συνδυασμό που επέλεξαν) αλλά και στο συνδυασμό και τον ίδιο τον υποψήφιο δήμαρχο.
Παρότι υπάρχει ακόμη χρόνος μέχρι το κλείσιμο των ψηφοδελτίων ίσως έχει έρθει η ώρα να να βάλουν μια τάξη. Δυστυχώς η προεκλογική περίοδος ξεκίνησε πολύ νωρίς. Οπότε οι λύσεις που έχουν στη διάθεσή τους είναι δυο: ή να βγούν και να κλείσουν το θέμα ανακοινώνοντας ονόματα και διευθύνσεις ή να βγούν και να ηρεμήσουν τους …θερμόαιμους. Γιατί ο κόσμος είναι τρελαμένος με τα καθημερινά του προβλήματα. Γιατί κανά – δυο τέτοια να δει ακόμη, τότε το 25-30% αυτών που σκέφτονται να πάνε για να ψηφίσουν την Κυριακή στις εκλογές θα γίνει 40% μέσα σε μια νύχτα.