Θέμα χρόνου θα έπρεπε να θεωρηθεί το ξέσπασμα της λεγόμενης “κρίσης
των δημητριακών” ή αλλιώς “κρίσης του σίτου”, η οποία προκλήθηκε από μια απόφαση που πριν λίγα χρόνια θα περνούσε σχεδόν απαρατήρητη – και στην οποία αναφέρονται συνεχώς τα κανάλια και οι εφημερίδες.Αποφάσισε ο Πούτιν να σταματήσει τις εξαγωγές ρωσικού σίτου και να ξεκινήσει τη δημιουργία αποθεμάτων (ή την ενίχσυση αυτών που διαθέτει η χώρα του), με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί η τιμή των σιτηρών στα ύψη.
Που οφείλεται η διαφορά σε σχέση με παλαιότερα χρόνια και καταστάσεις που είναι πανομοιότυπες; Μα στην ύπαρξη τριών παραγόντων που κάποιες δεκαετίες πριν δεν υπήρχαν:
1. της παγκοσμιοποίησης – η οποία είπαμε έχει τα καλά της, έχει όμως και τα κακά της,
2. της απαξίωσης και διάλυσης του αγροτικού τομέα σε πολλές “αναπτυγμένες” ή “αναπτυσσόμενες” χώρες του βορείου ημισφαιρίου (η χώρα μας δεν εξαιρείται, δείτε ΕΔΩ τι έλεγε η “Περισκόπηση” – και όχι μόνο αυτή – μόλις πριν από μια βδομάδα), αλλά κυρίως
3. της μετατροπής άμεσα μετρήσιμων και συγκεκριμένων μεγεθών σε χρηματιστηριακά προϊόντα, ο “όγκος” των οποίων αποτιμάται πλέον πληθωριστικά και εικονικά σε χρήμα και όχι στην πραγματική τους διάσταση.
Από τη στιγμή που το παραμικρό μετατρέπεται σε παράγωγο που παίζεται στο χρηματιστήριο (όπως η προσδοκία για τη μελλοντική τιμή κάποιου αγροτικού προϊόντος), οι κρίσεις – τεχνητές ή πραγματικές – θα αλλάζουν τα δεδομένα συνεχώς, οποιαδήποτε και να είναι η πορεία που θα έχει η παραγωγή του είδους αυτού. Και όταν έρχεται και μια απόφαση όπως αυτή του Πούτιν, τότε (λόγω της παγκοσμιοποίησης) οι κρίσεις θα μεταδίδονται με ταχύτητα φωτός. Γιατί από τη στιγμή που η γεωργία αποδομήθηκε, οτιδήποτε συμβαίνει πχ στη Ρωσία θα έχει άμεσες συνέπειες στην τσέπη του καταναλωτή και στις τιμές βασικών αγαθών, είτε ο καταναλωτής αυτός κατοικεί στις Νήσους Κιριμπάτι είτε στην Ελαφόνησο!