Έψαχνα για να βάλω στην ανάρτηση μια “σκληρή” φωτογραφία, μια που θα μας ταρακουνήσει όλους. Ευτυχώς δε βρήκα. Γιατί αν έβρισκα τότε θα καταλαβαίναμε όλοι μας το έγκλημα που έκανε η κυρία πανεπιστημιακός και ο κύριος δικαστικός, οι οποίοι υιοθέτησαν ένα παιδάκι από την πρώην ΕΣΣΔ, το έφεραν στην Ελλάδα με προοπτική
να τους προσφέρουν μια καλύτερη ζωή αλλά τελικά του προσέφεραν την κόλαση.
Δυστυχώς έπεσε στα μαλακά η “κυρία” συνταξιούχος πανεπιστημιακός που έδερνε – όπως κατέθεσαν οι αυτόπτες μάρτυρες – το παιδί της με κλωτσιές και μπουνιές. 12 μήνες με τριετή αναστολή εισέπραξε! Μόνο! Και τι είπε για το συμβάν, με το οποίο έμειναν άναυδοι οι αυτόπτες μάρτυρες; Είπε πως ταράχτηκε όταν είδε το γιο της να διασχίζει ανεξέλεγκτα το δρόμο και περιέγραψε το περιστατικό ως μία πολύ αυστηρή επίπληξη προς το γιο της, που ενδεχόμενα να ξεπέρασε ελαφρώς τα επιτρεπτά όρια.
Μήπως όμως θα έπρεπε η υπόθεση να δικαστεί κάπου αλλού και όχι στη Θεσσαλονίκη, στην οποία ο σύζυγος της κυρίας είναι διοικητικός δικαστής;
Πάντως για πολλοστή φορά αποδεικνύεται πως αυτό που λέμε “τα πάντα” (όταν αναφερόμαστε στην προσφορά των γονέων στα παιδιά τους) δεν είναι ούτε οι ανέσεις, ούτε το χρήμα, ούτε οι σπουδές. Γιατί τα παιδιά δεν μετρούν ούτε 4Χ4 και air condition στο σπίτι, ούτε ημερήσιο χαρτζιλίκι των 500 ευρώ, ούτε 17 πτυχία και 25 μεταπτυχιακά που θα πληρώσουν οι γονείς. Άλλο πράγμα θέλουν, άλλο πράγμα χρειάζονται, και αυτό τους είναι αρκετό ώστε να προχωρήσουν μπροστά στη ζωή τους.
περισσότερα δείτε ΕΔΩ