κοινωνίας, από τη δαιμονοποίηση ορισμένων οικονομικών ομάδων.
Το πρόβλημα γίνεται εντονότερο όταν συμβαίνει σε στιγμές όπως αυτή που ζούμε, σε στιγμές οικονομικής κρίσης. Γιατί όλοι (και ειδικά όσοι έχουν άμεσο συμφέρον, οικονομικό ή άλλο) προσπαθούν να βρουν ένα θύμα, ένα στόχο – επάνω στον οποίο θα ξεσπάσει η οργή για αδικίες, παρανομίες ή παραλείψεις δεκαετίων. Επικίνδυνα πράγματα δηλαδή, που οδηγούν σε αντιπαραθέσεις και “μάχες” μεταξύ ανθρώπων που θεωρητικά θα έπρεπε να είναι μαζί ενάντια στον κοινό εχθρό, ενάντια στον πραγματικό ένοχο. Συνήθως ο πραγματικός ένοχος έχει τα πάντα στη διάθεση του (εξουσία, χρήμα, μέσα, δημοσιότητα). Δεν έχει όμως το σημαντικότερο: την κοινή λογική, οπότε είναι θέμα χρόνου το πότε θα οδηγηθεί στη διάπραξη του μοιραίου λάθους που θα τον ξεσκεπάσει και θα τον φέρει ενώπιον των ευθυνών του.
Δύσκολοι καιροί για …δαίμονες (πραγματικούς ή εικονικούς – ακόμη και αν είναι ήρωες καρτούν….).