Κατηγορίες
Χωρίς κατηγορία

1 ώρα χωρίς εικόνες.

Πάντως, συνεχίζοντας το πρωϊνή ανάρτηση θα πρέπει να αναφέρω και κάτι που διάβασα σε μια ηρακλειώτικη εφημερίδα και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Το άρθρο αυτό αποδεικνύει πως πράγματι ΔΕΝ είναι όλοι οι νέοι “οργισμένοι”, πως δεν είναι όλοι οι νέοι έτοιμοι να τα σπάσουν, πως τελικά οι νέοι έχουν πολύ περισσότερη όρεξη να δουν το …διαφορετικό κόσμο των άλλων με τη δική τους ματιά. Ισως γιατί αν δε ζήσεις κάτι δεν το μαθαίνεις, απλά λές πως υπάρχει και μετά το προσπερνάς.
Γιατί άλλο να λες πως αντιλαμβάνεσαι τα προβλήμα των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα (και να παρκάρεις επιδεικτικά πάνω στις διαβάσεις ή επάνω στα πεζοδρόμια) και άλλο να προσπαθήσεις να μπεις στο πετσί των ανθρώπων αυτών.
Οι μαθητές στους οποίους αναφέρομαι “έκλεισαν τα μάτια” για 1 και μόνο ώρα και προσπάθησαν να αντιληφθούν πως είναι η ζωή των ανθρώπων που δε βλέπουν μέσα σε μια κοινωνία στην οποία η εικόνα έχει κυρίαρχο ρόλο.
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ.