Επίμορτος, -η, -ο
αυτός που καλλιεργείται με τη συμφωνία να καρπώνεται ο καλλιεργητής μέρος της σοδειάς: ~ χωράφι
ΦΡ. ΝΟΜ.: επίμορτη αγροληψία: το μίσθωμα αγροτικού κτήματος ως ποσοστό των καρπών, που προσδιορίζεται από το τι συνηθίζεται στην περιοχή (αν δεν έχει οριστεί κάτι άλλο)
επίμορτη καλλιέργεια: η εκμετάλλευση αγροκτημάτων έναντι μισθώματος που προσδιορίζεται σε σχέση με την ποσότητα παραγωγής
ΕΤΥΜ.: μτγν ἐπί + -μορτος < μορτή “αγρομερίδιο” (με παραγ. επίθημα -τη, πβ. ἀορ-τή) < μείρομαι “μοιράζω, -ομαι”
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 653